Фестываль 2019

Валкскі гарадскі тэатр, Латвія

Тэатр горада Валка з’явіўся ў 1871 годзе і з’яўляецца самым старажытным у Латвіі

Тэатр горада Валка быў заснаваны ў 1871 годзе і з’яўляецца самым старажытным у Латвіі. Жыццё ў ім не спынялася ні на хвіліну з моманту ўзнікнення. Сёння тэатр горада Валка з’яўляецца тэатрам праектаў, які прапануе гледачам разумны, прывабны і незвычайны рэпертуар – новы погляд на класічную, латышскую і замежную драматургію. Рэпертуар адпавядае патрабаванням сучаснага, адукаванага гледача з незалежным мысленнем, які хоча бачыць спектаклі, што адлюстроўваюць рэчаіснасць, раскрываюць сэнс існавання.

У 1982 годзе кіраўніком і рэжысёрам тэатра стаў Айварс Ікшеліс,
які кіруе трупай па сённяшні дзень.

За сваё доўгае існаванне тэатр пабываў на розных фестывалях у многіх краінах свету – Расіі, Аўстрыі, Латвіі, Эстоніі, Балгарыі, Венесуэле, Беларусі, Ізраілі, Літве, Венгрыі і іншых краінах.

Валкскі Гарадскі Тэатр на чале са сваім рэжысёрам у невялікім гарадку на самай поўначы Латвіі – Валцы – праводзіць Міжнародны тэатральны фестываль «Tālvils».
У 2017 годзе фестываль прайшоў ужо ў дванадцаты раз.

Аб спектаклі

Анры Барбюс «Нежность»
Ода каханню ў пяці лістах
Ролі і выканаўцы: Яна – Яўгенія Казлова
Рэжысёр, сцэнограф: Айварс Ікшэліс

Прэм’ера адбылася 18 кастрычніка 2016 года.

Працягласць спектакля 40 хвілін.

У спектаклі выкарыстаны вершы Марыны Цвятаевай і Валянціны Бяляевай.

«Нежность» – гэта гісторыя вялікага і светлага кахання, апісаная ўсяго ў 5 лістах. Дзяўчына разлучаецца з маладым чалавекам пад цяжарам жыццёвых абставінаў... На працягу некаторага часу яна піша 5 лістоў. Кожны ліст – гэта прысвячэнне вялікаму пачуццю. Чатыры з іх прасякнуты надзеяй на будучыню і вельмі аптымістычныя. Але вось пяты...

Тэатр «SOLO». г.Вільнюс, Літва

Спектакль «Ангелы Достоевского» ўганараваны Grand Prixфестывалю «Друскининкайский летний театральный перекресток» («Sankryža», 2017)

На ХХ Міжнародным тэатральным фестывалі «Белая Вежа–2017» (Брэст, Беларусь) актрыса Бірутэ Мар за ролю ў монаспектаклі «Анёлы Дастаеўскага»
ўганаравана дыпломам «За лепшую жаночую ролю».

Аб спектаклі

Творчая група

Аўтар сцэнарыя і рэжысёр: Бірутэ Мар
Кампазітар: Aнтанас Кучынскас
Мастак: Крысціна Норвілайтэ
Асістэнт рэжысёра, харэограф: Сігіта Микалаўскайтэ
Святло: Сімонас Гудзяліс
Выконвае: Бірутэ Мар

Спектакль іграецца на мове арыгіналу (рускай)

Невыпадкова прэм’ера новага спектакля рэжысёра і актрысы Нацыянальнага драматычнага тэатра Літвы Бірутэ Мар прайшоў у Рускім драматычным тэатры Літвы – спектакль «Ангелы Достоевского» створаны паводле прозы класіка
рускай літаратуры Ф.М.Дастаеўскага на мове арыгіналу.

У аснову новага спектакля пакладзены фрагменты раманаў «Идиот», «Братья Карамазовы», «Бесы», аповесці «Белые ночи» і апавядання «Мальчик у Христа на ёлке». У спектаклі загавораць розныя героі твораў Ф.М.Дастаеўскага: Насценька з аповесці «Белые ночи», князь Мышкін («Идиот»), Мікалай Стаўрогін («Бесы»), Грушанька («Братья Карамазовы») і маленькі герой апавядання «Мальчик у Христа на ёлке». У гэтых персанажах, як і ва ўсіх нас, па словах пісьменніка, утойваюцца парасткі «iншага свету». Толькі дзякуючы ім у нас жыве праўда і мудрасць, сумленне і свабода выбару, любоў і вера.

Бірутэ Мар: «Яшчэ калі я вучылася ў Санкт-Пецярбургскай дзяржаўнай акадэміі тэатральнага мастацтва, даволі шмат сваіх студэнцкіх прац стварала «па Дастаеўскаму» – творчасць пісьменніка стала своеасаблівым камертонам даследаванняў чалавечай прыроды. Лёс так склаўся, што і пазней, па вяртанні ў Літву, прыйшлося іграць гераінь Дастаеўскага: Паліну («Игрок», рэж. А.Максимаў, РДТЛ), Матрошу ( «Бесы», рэж. Й.Вайткус, НДТЛ), Фалалея («Село Степанчиково», рэж. Й.Вайткус, НДТЛ). Часта лавіла сябе на думцы, чаму амаль у кожным творы пісьменніка прысутнічаюць персанажы-дзівакі – нібы па зямлі разгульваюць людзі-анёлы, якія жывуць з аголеным, адкрытым сэрцам?

Кажуць, што ўсе мы нараджаемся анёламі, толькі пазней пра гэта забываем. У свеце чалавеку даводзіцца доўга блукаць, пакуль ён выявіць сваю існасць – тады чалавек пачынае выпраменьваць святло. Але ўсё наша зямное жыццё суправаджае настальгія па чымсьці тагасветным... Па гэты бок мы нібы аднакрылыя анёлы, што сумуюць па сваім «другім крыле», і гэтая туга дапамагае чалавеку заставацца чалавекам. Гэта, напэўна, самая галоўная тэма ва ўсіх творах Ф.М.Дастаеўскага, лейтматыў яго геніяльнай творчасці».

«...Бог узяў насенне са светаў іншых і пасеяў на гэтай зямлі, і выгадаваў сад свой, і ўзыйшло ўсё, што магло ўзыйсці, але узгадаваны жыве і жыва толькі пачуццём судотыку свайго таямнічым сьветам іншым – калі слабее ці нішчыцца ў табе гэта пачуццё, то памірае і ўзгадаванае ў табе...»
Ф.М.Дастаеўскі, «Братья Карамазовы»

Эскіз спектакля ўпершыню быў прадстаўлены 6–11 лістапада 2015 года ў Вялікім Ноўгарадзе і Старой Русе (Расія) на XIX Міжнародным фестывалі камерных тэатраў па творах Ф.М.Дастаеўскага. Спектакль на фестывалі атрымаў дзве ўзнагароды: актрыса Бірутэ Мар узнагароджана дыпломам і прызам за лепшую жаночую ролю, а сам спектакль «Ангелы Достоевского»
атрымаў прыз сімпатый гледачоў.

Узорны юнацкі тэатр-студыя «Гармонія». г.Полацк, Беларусь

Гераіня спектакля – адзінокая, жанчына, якая зусім апусцілася, – патрапіўшы выпадкова ў тэатральную касцюмерную, прымярае на сябе розныя касцюмы і становіцца то царыцай, то пакаёўкай.Але ўласны няўдалы лёс не прыкрыць ніякай вопраткай...

Тэатрам пачала займацца ў 13 гадоў у юнацкай студыі пры народным тэатры г.Барысава. Скончыла рэжысёрскае аддзяленне Мінскага вучылішча мастацтваў
і культуры. З 1992 года звязала сваю прафесійную дзейнасць з дзіцячым тэатрам, працуючы са школьнымі калектывамі. Да 2012 года з’яўлялася актрысай Заслужанага аматарскага тэатра «Відарыс» (г.Барысаў). Выканала ў ім больш за 20 роляў. У 2006 годзе атрымала прыз «Лепшая жаночая роля» на фестывалі «Бярэзінская рампа» за ролю Разаліны ў спектаклі «У Вероне карнавал...» (па Г.Горыну). Паставіла ў калектыве некалькі казак. З 2015 года з’яўляецца рэжысёрам узорнага юнацкага тэатра-студыі «Гармонія»
пры Полацкім гарадскім палацы культуры.

Аб спектаклі

«Парный танец в одиночку» (Алена Кузняцова)
Рэжысёр і выканаўца: Святлана Аляксеева
Яна: бамжыха, пакаёўка, купчыха, царыца, шаманка, Жанчына.

Гераіня спектакля - адзінокая, жанчына, якая зусім папусцілася, - патрапіўшы выпадкова ў тэатральную касцюмерную, прымярае на сябе розныя касцюмы, становячыся то царыцай, то пакаёўкай. Але ўласны няўдалы лёс не прыкрыць ніякай вопраткай...